Trudno, naprawdę trudno, będzie komukolwiek zrozumieć ten film bez zrozumienia tzw. "czeskiego charakteru narodowego". Ów charakter wpisuje się w głębszą całość, coś co Kroutvor opisuje jako mentalność całej Europy Środkowej - nad-kraju, nad którym unosi się zapach kiszonej kapusty, konformizmu i zastygłego trwania. Kwintesencją "Obsluhoval jsem anglickeho Krale" jest jedno proste zdanie: "my Czesi nie walczymy". Jesteśmy Szwejkami, w prostej linii od Haška, stąd wywodzi się nasz ród. Jako slawiście z wykształcenia i mentalnie Czechowi (de facto bez czeskich korzeni, ale za to z pogranicza) jednocześnie trudno mi zrozumieć zaniżone (i krzywdzące) oceny tego filmu, jak i - poniekąd - jestem w stanie pojąć, że dla typowego Polaka (tu w zasadzie wstaw jakąkolwiek inną narodowość a wyjdzie na to samo, ba! może nawet na gorsze - Polakowi dużo bliżej do Czecha, niż pożeraczowi mięcha z KFC na Brooklynie) dzieło Menzla może się wydawać dziwne, śmieszne, a nawet momentami anachroniczne. Ján Dítě, to kwintesencja czeskiego Szwejka - tyle, że kilkadziesiąt lat później. Istotnie, ów czeski opór, zwłaszcza w postaci ober-kelnera Skřívanka i innych kelnerów z Hotelu Paříž cokolwiek wyolbrzymiono, jednak ducha epoki film oddaje znakomicie. Tak samo jak pojawiające się w tle zniewolenie czeskiej komuny, które przebija przez sudecką głuszę do której zesłano głównego bohatera. Dla odmiany, takiej komuny jak w Czechach (na szczęście) nie doświadczyliśmy po wojnie...
Reasumując, dla kogoś obeznanego z czeską/słowacką kulturą film ten będzie bez wątpienia prawdziwym arcydziełem. Jeśli za takowe uważałeś "Pociągi pod specjalnym nadzorem", "Tysiącletnią Pszczołę" czy też "Postrzyżyny" - serdecznie polecam "Obsluhoval jsem angliskeho Krale". Pozostałym, hm... polecam pewnego rodzaju ostrożność, mimo iż suma summarum film naprawdę wart jest obejrzenia.