Zgadzam się - niektóre ujęcia są rewelacyjne np. znaczki na wietrze czy kombinacja luster w górskiej chacie. Bohater prosty, monotonny ale i drażniąco nierówny w jednym aspekcie: z początku wydaję się bardzo sprytny a po wojnie jako właściciel hotelu poraża wręcz głupotą i naiwnością - scena bardzo uproszczona. Niektóre sceny porozciągane za długo, natomiast te ważne - poskracane. Przez cały film ciągnęło się jak w smole wrażenie stagnacji, płaskich emocji tudzież ich braku. Oprócz nielicznych momentów uśmiechu film wywołał komentarz ograniczający się do "i co z tego..." (brak autentyczności tragizmu postaci, brzmiało jak szczęśliwa, uśmiechająca się radośnie istota która stwierdza: "mam depresję").

Jej! Mi tam sie bardzo podobał. Humor, ciekawe postacie, pokazanie nieznanych aspektów wojny, luźne podejście do histori a nie takie patetyczne jak u nas...